Posts

Showing posts from July, 2024

ৰাধা : ১৯

 #ৰাধা Part 19 মহানগৰৰ সন্ধ্যাই ভালপোৱা ঠাইবোৰৰ ভিতৰত অন্যতম, শুক্ৰেশ্বৰ ঘাট। এই ঠাইটুকুৰাৰ লগত তাইৰ আন এক সম্পৰ্কও আছে। ইয়াত বহি থাকোতেই তাই প্ৰথম গুৱাহাটীৰ প্ৰখ্যাত শিক্ষানুষ্ঠানখনত চাকৰিৰ খবৰটো পাইছিল। লগত আছিল অন্তৰা। জঁপিয়াই উঠিছিল অন্তৰা ফুৰ্তিত। সেই যে সন্ধ্যা আহিল, তেতিয়াৰ পৰা ব্যস্ততাৰ মাজত প্ৰায়ে ইয়ালৈ আহে। শুক্ৰেশ্বৰ দেৱালয় আচলতে মহাদেৱৰ এখন বিখ্যাত দেৱালয়। মহাদেৱক পূজা হয় ইয়াত। মূল শিৱৰ দেৱালয়ৰ লগতে নাৰায়ণ, পাৰ্বতী, গণেশ আদি দেৱতাৰো সুকীয়াকৈ মন্দিৰৰ দৰে ঘৰ আছে। মহাদেৱৰ মূল দেৱালয়ৰ পিছফালেৰে এটা বাট গৈছে। বাটটো গৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ ঘাটত ওলাই গৈ। ইয়াত সুন্দৰকৈ ষ্টেপবোৰ দি সজাই থোৱা আছে। পানীৰ ওচৰলৈকে যোৱাৰ দীঘল ষ্টেপবোৰৰ উপৰিও তাৰ কিছু ওপৰত এডোখৰ মুকলি ঠাইও আছে। তাত বহিব পৰাকৈ বেঞ্চ ও আছে, লগতে ষ্টেপো। সন্ধ্যাহঁত কেতিয়াবা সেই বেঞ্চতে বহে কেতিয়াবা ঠাই ডোখৰত খোজ কাঢ়ে। পানীৰ ওচৰলৈকে তলৰ ষ্টেপৰ ফালে সিহঁত নাযায়। এই ঠাই ডোখৰৰ পৰাই দেখা যায় সুবিশাল ব্ৰহ্মপুত্ৰক। সুদূৰলৈ চালে এনেকুৱা লাগে যেন ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সীমা আৰু আকাশ যেন ক'ৰবাত মিলি গৈছেগৈ। এই সন্ধিয়াৰ সময়খিনিত ঠাইকণ বেছি মায়া সনা ...

ৰাধা : ১৮

 #ৰাধা Part 18 ধৰ্ম নাৰায়ণৰ ঘৰত বছেৰেকীয়া ভোজ। প্ৰতি বছৰে হোৱা এই বৰভোজটো যেন অকল গোবিন্দপুৰেই নহয়, ওচৰৰ সাতখন গাঁৱৰ বাবে এক উৎসৱ। আচলতে স্নেহালয়ত প্ৰথম যেতিয়া গোঁসাই ঘৰ প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল, সেইদিনাৰ পৰাই প্ৰতি বছৰে সেইদিনটোত নাম আৰু ভোজ পাতি অহা হৈছে। ওচৰৰ গোটেই কেইখন গাঁৱৰ বছা বছা নামাচাৰ্য আহি নামত বহেহি। লগতে গোটেই গোবিন্দপুৰৰ ৰাইজ। নামৰ পাছতে ভোজ। ঔ টেঙা দিয়া মাটি দাইলৰ পৰা আৰম্ভ কৰি লেছাৰী মাহৰ ভাজি, ৰঙালাও ভাজি, আলুৰ শুকান ভাজি আদি কেইবাবিধো ব্যঞ্জন। লগতে বিবিধ পিটিকা আৰু চাটনি। তাৰ পাছত আকৌ সৰভোগৰ পৰা মগাই অনা খাঁটি ম'হৰ দৈ। ৰাইজে একে উদৰ পুৰাই খাবলৈ সাজু। পুৱাই ৰাধাই এযোৰ আকাশী ৰঙৰ চাদৰ মেখেলা পিন্ধিছে। ৰংটো পিছে কানায়ে পছন্দ কৰি দিয়া। পাকঘৰৰ ইটো সিটো কামৰ লগতে দৈৰ টেকেলি দঙা, ৰাইজক যোগাৰ দিয়া কামবোৰ কৰি থকাৰ মাজতে একোবাৰ তাই আহি নঙলাৰ ফালে চাইহি। এখন বিশেষ মুখৰ অপেক্ষাত যেন চকু বিষাইছে তাইৰ। গোটেই চোতালখন ৰভা দিছে ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ। চোতালৰ এমূৰত থকা গোঁসাইঘৰটো খোলা ৰাখি তাৰ তলতে সাজিছে গুৰু আসন। আলহীবোৰ আহি আছে এজন এজনকৈ। কাষৰীয়া গাঁৱৰ ঘনশ্যাম ককাক অহা দেখি ৰাধাই আগুৱাই গৈ সে...

ৰাধা : ১৭

 #ৰাধা Part 17 থলগিৰি ; মহানগৰবাসী বিশেষকৈ উজান বজাৰৰ এটা চিনাকি নাম। ভাতৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিভিন্ন খাদ্য সম্ভাৰ পাই যদিও একে আষাৰে ভাতৰ হোটেল বুলিব নোৱাৰি থলগিৰিক। কেৱল খাদ্যয়েই নে, বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ গলবস্ত্ৰ, অন্য সাজপাৰ, থলুৱা স্বাদৰ অসমীয়া আচাৰ, বাঁহ গাজ, তিল পিঠা, নাৰিকলৰ লাৰু, চিৰা কি নাই তাত! আৰু বিশেষকৈ তাত কিতাপো পায়। সঁচাই, খোৱা বস্তুৰ পৰা পিন্ধা কাপোৰ আৰু কিতাপলৈকে পোৱা দোকান মহানগৰত আৰু আছে নে নাই সন্দেহ। ইয়াৰ উপৰি ইয়াৰ আন এটা বিশেষত্ব এইটো যে ইয়াত অন্য হোটেলৰ দৰে আফগানি চিকেন, স্বাহী পনীৰ, কাষ্টাৰ্ড আদি নহয়, তাৰ পৰিৱৰ্তে দৈ চিৰা, কোমল চাউল, ফানাপ, কোমোৰা আৰু হাঁহৰ মাংস, কলডিল, বেহুৱা আদি খাটি অসমীয়া খাদ্যবোৰ পোৱা যায়। এক কথাত ক'বলৈ গ'লে মহানগৰৰ অত্যাধুনিক জীৱনৰ মাজত থলগিৰি এখন খাটি অসমীয়া গাঁৱৰ ঘৰ। দোকানখন সাজিছেও তেনেকৈয়ে। ভিতৰত সজাই থৈছে জাকৈ, খালৈ, নাঙল আদিবোৰ। লতাশিল খেলপথাৰৰ পৰা উগ্ৰতাৰালৈ যোৱা পথটোতে সোঁফালে আছে থলগিৰি। সোমোৱা বাটটো যেন শিৱসাগৰৰ কাৰেংঘৰৰ দৰে। আধুনিক টাইলছ আৰু কাঁচৰ সলনি গোটেইখন বাঁহ আৰু কাঠেৰে সজা। সোমায়েই কাপোৰ, অন্য জলপানবোৰ সজাই থোৱা আছে। তাৰ...

ৰাধা : ১৬

 #ৰাধা Part 16 "সন্ধ্যা, থাৰ্ড চেমত এতিয়া তোমাৰ ক্লাছ নাই জানো?" হঠাৎ কাৰোবাৰ মাতত উপন্যাসৰ মাজৰ পৰা উঠি আহিল সন্ধ্যা। গোবিন্দপুৰৰ পৰা আহি এই কংক্ৰীটৰ মহানগৰ পালেহি। সঁচাই, কল্পনাৰ দৰেই হোৱা হ'লে কথাবোৰ! উপন্যাসৰ মাজলৈ একেবাৰে গুছি যাব পৰা হ'লে। উপন্যাস পঢ়া মানুহবোৰৰ কষ্ট সেইবাবেই বেছি নেকি বাৰু!  "সন্ধ্যা, ইজ এভ্রিথিং ৰাইট?" ড৹ কল্যাণীৰ মাত এইটো। কিতাপ সামৰি খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ চাই আছিল সন্ধ্যাই। হঠাৎ মাতটো শুনি খপজপকৈ উঠিল।  "য়েছ মেম, মই যাওঁ। ক্লাছ আছে। "সন্ধ্যা, লাঞ্চ একেলগে কৰিম দিয়া। থলগিৰি যাম।" কল্যাণী মেমৰ কথা শুনি সন্ধ্যাই বুজি পাইছে, তেখেতে সন্ধ্যাৰ মনটোৰ উমান পাইছে। সেইবাবে এই প্ৰস্তাৱ দিছে। ডিপাৰ্টমেণ্টটোত কল্যাণী মেম যেন মা এগৰাকীৰ দৰে। বয়সত সন্ধ্যাতকৈ বহু ডাঙৰ, ৰিটায়াৰ হ'বলৈ আৰু এক নে দুই বছৰ বাকী। ইউনিভাৰ্চিটিখনৰ বাহিৰৰ দোকানী আৰু ডিপাৰ্টমেণ্টৰ পিয়ন কেইজনৰ পৰা একেবাৰে প্ৰফেছৰসকললৈকে সকলোকে আচৰিত মৰমেৰে আৱৰি ৰাখিব পাৰে কল্যাণী মেমে। তেখেতৰ মাতষাৰতে যেন মা মা অনুভৱ এটা আছে। সন্ধ্যাই কিবা এটা শান্তি পায়। তেখেতক "অ'কে...

ৰাধা : ১৫

 #ৰাধা Part 15 ৰাধাপুখুৰীৰ পাৰটো ৰাতিৰ সময়খিনিত কোনোবা জোনাকী দেশৰ দৰে হৈ পৰে। এনে লাগে জোনাবায়ে যেন বুকুৰ সমস্ত জোনাক ৰাধাপুখুৰীলৈকে উজাৰি দিছে। যিয়ে এবাৰ জোনাকৰ সময়ত ৰাধাপুখুৰীৰ পাৰত বহিছে, সিয়েই এই মায়া এৰিব পৰা নাই। জোনটোৱে পুখুৰীৰ ফটফটীয়া পানীখিনিত এনেকৈ খেলে এনে লাগে যেন আকাশৰ বুকুৰ পৰা সঁচাই জোনক কাঢ়ি লৈ আনিলে পুখুৰীয়ে, কিন্তু চাবলৈ গ'লে সেয়াটো মাত্ৰ প্ৰতিবিম্বহে। কথাবোৰ এনেকুৱাই, আমাৰ কাষত থকা বুলি ভবা বহু বস্তু আচলতে আমাৰ নহয়েই। সেয়া মাত্ৰ আমি নিজেই কল্পনাৰে সাজি লোৱা এক প্ৰতিবিম্ব। যিদৰে কানাইৰ মনত গঢ় লৈছে ৰাধাৰ প্ৰতিবিম্ব। কিন্তু, ৰাধা জানো সঁচাই কানাইৰ? ৰাধাৰ সৈতে এখন সৰু ঘৰৰ কল্পনা গঢ় লৈছে নেকি কানাইৰ মনত অজানিতে? নাই, জোকাৰি পেলাই কানায়ে কথাবোৰ। আচলতে এই ৰাধাপুখুৰীৰ পাৰটো এনেকুৱাই, মায়াসনা। নভবা কথাবোৰ ভবাই, নুবুজা কথাবোৰ বুজায়। এই সময়ত সি ভাত খোৱাৰ পাছত ইয়াতে অলপ সময় বহে। বাঁহীটো বজায়। প্ৰায়েই ৰাধাও আহে। সি জানে, আজিও তাই আহিব। খুব মন বেয়া আজি তাইৰ। মানুহতকৈ বেছি গছ, নৈ, ফুল, চৰাই লৈ মৰম ৰাধাৰ। স্কুলৰ সমুখৰ কৃষ্ণচূড়া জোপা তাই কোনোবা বন্ধুৰ দৰে। তেনেস্থলত সেই গছজোপা হ...

ৰাধা : ১৪

 #ৰাধা Part 14 "প্ৰত্যেকটো কথাই নিজৰ মতেই হ'ব লাগিব বুলি কিয় ভাবি লোৱা তুমি?" "কথাবোৰ নিয়ম মতে হ'ব লাগে। এইবোৰ সংসাৰৰ নিয়ম।" "কিহৰ নিয়ম অ' তোমালোকৰ? মানুহৰ মনত আঘাত দি কষ্ট দি অন্যায় কৰাকে নিয়ম বোলে নেকি তোমালোকৰ সংসাৰে? নে লোকৰ সুখী সংসাৰত জুই লগোৱাটো নিয়ম?" "মাইনু, কথা ভালকৈ ক'বি। ডাঙৰ কলেজত পঢ়িছ বুলিয়েই মাৰক সন্মান দিবলৈ পাহৰি গ'লি! এয়া শিক্ষা পাইছ?" "মোৰ শিক্ষাই মোক অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মাতিবলৈ শিকাইছে। আৰু সন্মানৰ কথা নক'বা মা। সন্মান মানুহে অর্জন কৰে। কিবা সম্বন্ধ বা বয়সলৈ চাই সন্মান নিদিওঁ মই।" "নালাগে তই সন্মান দিব। এইবোৰ কথাত মাত দিবলৈও নাহিবি। মোৰ ল'ৰা আৰু মোৰ মাজৰ কথা। মই মাক হওঁ তাৰ। তাৰ কথা মই নাভাবিলে কোনে ভাবিব?" "ল'ৰা ছোৱালী জন্ম দিলেই মাক হৈ নাযায়। মাকৰ দায়িত্বও পালন কৰিব লাগে। খালী পকেট দেখি বোজা হৈ নাথাকিবি বুলি ঘৰৰ পৰা নিজৰ ল'ৰাক খেদি পঠোৱা মাকহে তুমি। এইবোৰ কথা পাহৰিলা নে মনত পেলাব লাগিব?" "মাইনু....." বাথৰুমত থকাৰ পৰাই কাৰোবাৰ তৰ্ক কৰাৰ শব্দ শুনি আছিল যদ...