নিৰিবিলি

 #ৰাধা Part 25 "বাৰে বাৰে কৈছিলো মই, এইবোৰত নোসোমাবি। কিন্তু নাই, মইতো হিংসা কৰিহে কওঁ। ৰাজনীতি, নিৰ্বাচন এইবোৰ ছোৱালী মানুহৰ বস্তু নহয়। ইস, দুশ্ৰেণী পঢ়িয়েই তাই ল'ৰাৰ লগত ফেৰ মাৰিবলৈ যায়।" বৈকুণ্ঠৰ হুংকাৰত কঁপিছে স্নেহালয়। চ'ৰাঘৰৰ চোফাতে বহি আছে বৈকুণ্ঠ। কাষত মনোহৰা। লগতে থিয় হৈ মাজে মাজে আঁচলেৰে চকুপানী টুকি আছে কুন্তলাই। আনটো ফালে আৰামী চকীখনত বহি মূৰ পেলাই আছে ধৰ্ম নাৰায়ণে। আজি নাতিয়েকক ৰক্ষা কৰিবলৈ তেওঁ যে অপাৰগ। আজি ৰাধাৰ ওপৰত তেওঁৰো খং উঠিছে। ধৰ্ম নাৰায়ণে সকলো সহ্য কৰিব পাৰিলেও চৌধুৰী বংশৰ গৰিমাত কালিমা সনা একো কামেই সহ্য নকৰে। সকলোৰে সমুখত তলমূৰকৈ থিয় হৈ সকলো শুনি গৈছে ৰাধাই। কাৰো একো কথাৰে উত্তৰ দিয়া নাই। বৈকুণ্ঠৰ পাছতে এইবাৰ মনোহৰাই ক'লে, "মৰম কৰি কৰি চবেই মূৰৰ ওপৰত তোলাৰ ফল এয়া। বিয়া হেনো নহয়, পঢ়িব শুনিবলৈ মন। এয়া পঢ়া শুনা কৰিছে চহৰত গৈ গৈ। সেয়েহে বোলো কলেজলৈ ইমান মোহ। নতুন সোৱাদ পাইছে যে!" হাতখন জোৰকৈ মুঠি মাৰি ধৰি চকু মুদি দিছে ৰাধাই। কেনেকৈ মানুহে কথাৰে আঘাত কৰি ধৰাশায়ী কৰিব পাৰে মানুহক। তাকো নিজৰ ঘৰৰ মানুহেই। এইবাৰ উচুপি উচুপি কুন্তলাই ক...

 #ৰাধা Part 24 "বোলে কথাতে কয় নহয়, ল'বলৈ মন আঁচু দিয়া ৰিহা হাতেৰে নহ'লো কাজি, যাবলৈ মন পিলিঙা ডেকালৈ কপালে নাহিলো সাধি।" প্ৰেমলতাৰ ফকৰাৰ লগে লগে হাঁহিৰ ৰসেৰে চৌ চৌৱাই উঠিছে হেমেনৰ দোকান। সময়ৰ লগে লগে গোবিন্দপুৰত বহু সালসলনি হ'ল যদিও এই হেমেনৰ দোকান কিন্তু একেই থাকিল। একেই থাকিল দোকানৰ আড্ডা। একেই থাকিল হেমেনৰ সেই গোটেই গাঁৱৰ বাতৰি প্ৰচাৰ কৰা প্ৰচাৰক সকল, পুতৌ, প্ৰেমলতা, চাৰুলতা, কণমাই। আজিও তাৰেই এক আড্ডা। পুতৌ পিছে নাই, সি আহিহে আছে। বাকী প্ৰেমলতাহঁত আছে। তাতেই প্ৰেমলতাক বিয়াৰ কথা সোধোতে তাই সেই ফকৰা মাতি শুনালে। লগে লগেই হাঁহিৰ ৰস। এনেতে কণমায়ে ক'লে, 'এই ৰ ৰ, এটা খবৰ পাৱ নে নাপাৱ?" বোৱাৰীকেইজনী বাদেই, দোকানৰ ভিতৰৰ পৰা হেমেনে উকিয়াই উঠিল, "বোলো কি খবৰ নো?" গলখেকাৰি এটা মাৰি কণমায়ে ক'লে, "সেউতী যে সেউতী, তাইৰ ছোৱালী এজনী হ'ল নহয়।" প্ৰেমলতাই চিনি নাপাই সুধিলে, "কোন সেউতী?" "হেই মৰতীজনী, সেই ভদেছৰী বৰ বৌৰ বোৱাৰীয়েক আকৌ।" এইবাৰ চাৰুৱে ক'লে, "অ অ, সেই যে ধৰ্ম দেউতাহঁতৰ ঘৰৰ ওচৰত।" "অ সেইজনী...

 #ৰাধা Part 23 ৰাজনীতি ; ই ইমান পাশবিক হ'ব পাৰে নে, ইমান দানৱতা থাকিব পাৰে নে ইয়াত! মিছাক সঁচা আৰু সঁচাক মিছা সজোৱাৰ ইমান ক্ষমতা নে ইয়াৰ! ৰাজনীতিৰ আন এটা নাম সঁচাই ষড়যন্ত্ৰ নেকি! ৰাজনীতি মানেই চক্ৰব্যহু নেকি! নিজে আগবাঢ়িবলৈ আন কাৰোবাক মষিমূৰ কৰি পেলোৱা জৰুৰী নেকি!  ভাত কেইটা খাই আহি বিচনাত বাগৰি এইবোৰেই ভাবি আছে ৰাধাই। কাইলৈ নমিনেচন, আৰু আজি তাই ভাবি আছে ৰাজনীতি এৰাৰ কথাহে। বাৰে বাৰে মনলৈ আহিছে ককাক ধৰ্ম নাৰায়ণৰ মুখখন, মাক কুন্তলাৰ অনবৰতে ভিজি থকা চকুকেইটা। বুজিব নে তেওঁলোকে ৰাজনীতিৰ মেৰপাক! কাইলৈ বা পৰহিলৈ কথাবোৰ আৰু বহল হ'ব। চহৰৰ কলেজৰ ৰাজনীতিয়ে গোবিন্দপুৰকো চুই যাব। বতাহত ভাঁহি আহিব ৰাধা আৰু ৰিতুলৰ ভুৱা সম্পৰ্কৰ খবৰ। বহুতেই ৰিতুলৰ বিচনাত ৰাধাৰ নগ্ন শৰীৰৰ কল্পনাত বিভোৰ হ'ব। কিয়, কিয় এই বদনাম, অপবাদ, লাঞ্চনা আদি শব্দবোৰ কেৱল নাৰীৰ লগতেই খাটে। এজনী নাৰীক পুৰুষে ধৰ্ষণ কৰে, কিন্তু সমাজে কয় নাৰীজনীয়ে সতীত্ব হেৰুৱালে। কিয়? নাৰী গৰাকীৰ বিনা অনুমতিত কোনোবা কাপুৰুষে তাইৰ শৰীৰটোৰ লগত খেলা কৰিলে, তেন্তে সতীত্ব নাৰীজনীৰ কেনেকৈ হেৰাল? সেই পুৰুষজনৰহে মানৱতা হেৰাল। কেতিয়া সলনি হ'ব ম...

 #ৰাধা Part 22 "আইদেউৰে পদূলিতে সত্ৰাজিতৰ পুলি, আইদেৱে পানী ঢালে কৃষ্ণ কৃষ্ণ বুলি।" ৰাধা আহি স্নেহালয়ৰ পদূলি পাইছিলহে। নঙলা খুলি চোতালৰ পৰা বাটৰ ফালে অহা চাৰুবালা আৰু পুতৌয়ে ৰাধাক দেখি সুৰ ধৰি গালে। ৰাধা আচৰিত, কিহে পাইছে বুলি চাইকেলৰ পৰা নামি তাই সুধিবলৈ লওঁতেই চাৰুবালায়ে ক'লে, "ৰাধা, তোৰ কিন্তু এইখন কপালহে মানিছোঁ দেই। জন্মও হৈছ সোণৰ চামুচ লৈ, বিয়াৰ পাছতো গৈ একে ৰাজৰাণী হ'বি গৈ।" বিয়া? কি মানে এইবোৰ! ৰাধাই থতমত খালে, "কাৰ বিয়া? কোন ৰাজৰাণী হ'ব?" এইবাৰ পুতৌয়ে মুখ ভেঙুচাই আহিল, "ই আই, থ থ! তই নো নেজান নে? যা ভিতৰত শহুৰেৰে বহি আছে গৈ। মই আৰু চাৰু নবৌ পিছে ঢেঁকীশাললৈহে আহিছিলোঁ। আহিলোঁ ভালেই হ'ল। তপত খবৰ এটা ওলাল আকৌ।" ৰাধাই এইবাৰ একো নকৈ ভিতৰলৈ কো কোৱাই সোমাই গ'ল। এইফালে পুতৌহঁতে বাটে বাটে গাই গৈছে, "অ' মন তগৰ, আজি সুদা হ'ব বাণৰে নগৰ।" ভিতৰত গৈ আৰু বেছি আচৰিত হ'ল ৰাধা। ভিতৰত বহি আছে অলকেশৰ দেউতাক, মৌজাদাৰ প্ৰতাপ হাজৰিকা। কিন্তু হঠাৎ কিয়? তাতে ৰাধা আচৰিত হৈছিল, কাৰণ প্ৰতাপ হাজৰিকাৰ লগত একেলগে বহি চাহ খাই কথ...

 #ৰাধা Part 21 এই যে প্ৰিয়জন কাষত নথকাৰ সময়তো অনুভৱ কৰি থকা যায় তেওঁৰ উপস্থিতি; এয়ে নেকি ভালপোৱা! তেওঁৰ চকুযোৰ, তেওঁৰ মাতটো, হাঁহিটো, বতাহত তেওঁৰ সুবাস সকলোৱে যে ছবিৰ দৰে ভাঁহি ফুৰে ইয়াৰ নামেই চাগে প্ৰেম! এৰা, কোনে কয় প্ৰেম হ'বলৈ কাষত থাকিবই লাগে! আজি সন্ধ্যা ইয়াত নাই, তাৰ পিছতো চোন এই উদং ৰূমটোত নতুনকৈ সন্ধ্যাৰ প্ৰেমত পৰিছে অনুৰণ। আচলতে প্ৰেমত পৰা প্ৰতিজন মানুহেই ভৰুণ হৈ থাকে, উদং নহয় তেওঁলোক। সন্ধ্যা নাই বাবে বিয়াৰ ফটোবোৰ চাই আছিল অনুৰণে। লগতে মুখত ওলমি ৰৈছে হাঁহি এটা। এনেতে দুৱাৰত কোনোবাই নক কৰিলে, "শোৱা নাই অনু দা?" অনুৰণ কিছু আচৰিত হৈছিল এই সময়ত তনয়াক তাৰ কোঠাত দেখি। তথাপি মনৰ ভাবটো লুকুৱাই সি ক'লে, "নাই নাই। আহা তনয়া।" তনয়া গৈ বিচনাতে বহিল, "কি চাই আছা?" "আমাৰ বিয়াৰ ফটো। চোৱা না, কি মৰম লাগিছে সন্ধ্যাক।" তনয়াই চালে, হয় সঁচাই অপৰূপ সন্ধ্যাৰ। কিন্তু এনেকৈ সন্ধ্যাৰ কথাত মচগুল হৈ থাকিলে তাইৰ উদ্দেশ্য চোন পূৰ নহ'বই। তাই অনুৰণৰ বাহুত হাত থৈ ক'লে, "অনু দা, মনত আছে নে আমি যে সৰুতে খুব দৰা কইনাৰ খেল খেলিছিলোঁ। তুমি যে মোৰ দৰা হ...